Margot & Jane in Lucky Luke land

Hallo!

De wandelmicrobe heeft duchtig toegeslagen! Vorige week zaterdag ben ik dan ook met een Duitse masterstudente en mijn kotgenootje op expeditie getrokken. Het was maar een kleine expeditie hoor (de brochures en websites overdrijven altijd zo in de wandeltijden). Maar we hadden in ieder geval twee wagens nodig, om dan van de ene naar de andere wagen te wandelen. (en nee, we hebben niet geknoeid met sleutels!) Eigenlijk dacht ik dat dit een soort sports-hike ging zijn.. maar plots hadden we echt een supermooi zicht over de Taieri Mouth! Echt een aanrader! Foto's zijn te zien op fb.
We waren alledrie heel content van ons uitstapje. Zondag ben ik dan terug gaan wandelen, dat is echt wel een verslaving en er zijn hier ook zoveel opties! Nu was het maar een korte wandeling (2 uur in Graham's Bush) ik heb Lipika halverwege moeten achterlaten, en het laatste stuk was echt wel nog zwaar...

De afgelopen week stond dan in het teken van congres en de workshop! Inderdaad, woensdag was er hier een workshop over polymeren. Jammergenoeg is dat niet echt mijn veld, maar ik heb toch iets bijgeleerd. (vooral over 'inleiding tot'... ;) )
Woensdagavond werd dan in de pub gespendeerd natuurlijk. Donderdag hadden we een ganse dag congres met 's avonds nog een dinner... heel aparte figuren tegengekomen, maar dat vertel ik wel eens op een andere gelegenheid. Vrijdag moest ik zelf mijn spreekbeurt doen, 10 minuten is echt heel kort om uw idee uit de doeken te doen. Ik heb wel veel positiefs gehoord achteraf en goede vragen gekregen, dus het zal zo slecht wel niet geweest zijn. Daarna was er nog een PostGrad event, met uitleg over hoe een postdoc aan te vatten enzo... en pub.. uiteraard...

Ik moest nochtans vroeg gaan slapen, want had het plan opgevat om in het weekend alleen te gaan trekken en kamperen... Ik dacht dat ik alles gezien had, maar had iets over het hoofd gezien, namelijk Central Otago. Central Otago ziet er eigenlijk helemaal anders uit dan de rest van NZ, totaal niet zo groen. Het deed me een beetje aan Kyrgystan denken, veel bergen met dor gras op. De streek zit ook vol oude mijnen: GOUDmijnen! De dorpjes vond ik HEEL hard lijken op de dorpjes in Lucky Luke strips. Wel grappig eigenlijk.
Zaterdag wilde ik twee wandelingen doen, de eerste viel echter in het water, omdat de weg ernaartoe... mjah, euh gewoon weggezakt was. Zo een diepe putten in de baan, dat kon ik Jane niet aandoen. Ik was ook ongelofelijk moe (van het congres) iedere keer als ik mij neerzette viel ik bijna in slaap. Ik was wel wat teleurgesteld, maarja, ik besliste dan maar om mijn camping op te zoeken.

Ik had op voorhand gezegd (omdat ik alleen was): ik ga niet op een camping staan met maar 1 andere tent. Er waren twee campings (campings worden hier uitgebaat door de staat) die in aanmerking kwamen: eentje in het dorpje St Bathans zelf en eentje 'een beetje verder' waar ik mijn wandeling de dag erna wilde starten.

De eerste camping sprak me niet super aan, er stonden twee precies vaste bewoners (busje met schotelantennes enzo) en een andere tent. Omdat het nog vroeg was, dacht ik, mhmmm laat ik gewoon naar de andere camping rijden, een kijkje nemen en als het mij niet aanstaat rijd ik terug.

De camping was te bereiken via een gravelroad. Dat is niet zo verwonderlijk, want hier is het ofwel highway of gravelroad, veel ertussenin heb je eigenlijk niet.
Die road was in het begin best ok, maar daarna, serieus? Gravelroad? dienen mag ook nog keer zijn woordenboek raadplegen ze! een aardebaan met wat steenbrokken noem ik dat! Ocharme Jane... Gelukkig kan ik na onze avonturen in het wilde Oosten (100days.waarbenjij.nu) wel een beetje autorijden.
Maar dan : een rivier!!! Ik moest gewoon door een rivier rijden. Opnieuw: dit was niet de eerste keer en Benji had me al uitgelegd hoe ik dat moest doen. Toen was ik natuurlijk wel met een hoog op de poten staande JB, ipv een laag hangende Jane.
Maar anyway: na 15 km was ik aan de camping... Om daar dan... slechts EEN andere tent te zien staan. oh NEEEE! Ik wilde absoluut niet die 15 km terugrijden (om dan morgenochtend opnieuw te doen)... Ik zag dat de andere tent bewoond werd door een koppel met grijs haar, dusja. Ik heb dan maar mijn bedje gespreid > queensize kofferbed! En wonder boven wonder was er ook GSMontvangst. Dat vond ik toch wel vrij aangenaam.

De nacht was best warm, maar 's ochtends had ik het zoooo koud. Ik ben dan maar na een ontbijt direct aan de wandeling begonnen. Ik had mijn route uitgestippeld, maar echt veel info qua tijd en kms had in niet. Dus toch maar boterhammeke meegenomen.

Het wandelpad ging door hoog gras, gelukkig duiden ze hun paden aan met van die paaltjes zoals ze een skipiste aanduiden... Het gras was nat, dus na 5 minuten waden door het gras waren mijn schoenen en jeansbroek dat ook.
Vreemd genoeg waren de hekkens naar de wandelpaden afgesloten met molsloten. In de veronderstelling dat dit wel 'voor auto's zou zijn' kroop ik maar over die hekkens (toch wel 4 over de ganse tocht ofzo). Ik volgde eigenlijk twee baantjes die heel populair zijn om met de jeep of moto te rijden. Vreemd in een conservation park, maar ok.
Plots kwam ik aan een rivier, daar moest ik dus over! Vreemd, dat had mij niemand verteld, maar ok. Schoenen en kousen uit en erdoor. Schoenen en kousen terug aan en verderwandelen, lap na 100 m weer een rivier. Schoenen en kousen terug uit.... en aan... en dan weer een rivier. Ondertussen was ik het redelijk beu, en de stroming was ook vrij hard, dus ben ik gewoon door die rivieren gegaan met mijn schoenen en jeansbroek. Toch wel tot aan mijn knieën in het water, maar ok dat hoort bij het avontuur toch? Het was ook veiliger, want zonder schoenen was ik waarschijnlijk meegestroomd geweest.

Heel vreemd dat de supergeorganiseerde DOC dit nergens in zijn pamfletten schreef. anyway, ik heb waarschijnlijk door zo'n 20 rivieren gewa(a)(ndel)d. allez wsl wel meermaals dezelfde, maar je snapt het wel.
Daarna moest ik van het ene motorplezierrijbaantje naar het andere, daarvoor moest ik over een kam. Was zwaar tot boven, maar toen ik boven was, zag ik dus de vallei en dan... nog een berg omhoog.... twee kammen over dus... manmanman... geen wonder dat ik de ENIGE wandelaar was daar in LuckyLukeland.

Ondertussen was de zon er ook doorgekomen, dus was het aangenaam wandelen. 25 km en zes uur later (trots!) kwam ik terug bij Jane aan. Die had trouw gewacht op me. Daarna besliste ik om de alternatieve terugweg met hoge smalle bruggen zonder leuning toch maar links (letterlijk) te laten liggen en rechtsomkeer te maken om terug te rijden via de steenbrokroute.

Na de wandeling ben ik dan nog door al die grappige goudmijndorpjes gereden, heb ik gefish en chipt (uiteraard!!!)... en ben ik deze morgen wakker geworden met wel erg stijve spieren!

Maar OK, nu ben ik ervan door. Jane en ik moeten Lipika gaan helpen met haar verhuis!

Grts en laat gerust een berichtje achter hieronder!!

Margot (en Jane)